Nagihan Kahraman, Meltem Dağcı’nın ilk kitabı, Dünyanın Öteki Yüzü üzerine yazdı: “Kitabı, özellikle kara mizahla yüklü, toplum eleştirisinin olduğu gerçek dışı öykü tarzını edebiyatımızda merak edenlere öneririm.”
Bir olayı ya da durumu öykü olabilecek en kısa hali ile anlatmak, sayfalarca yazmaktan çok daha zordur her zaman. Bu, yeni bir tespit değil elbette. Edebiyatta küçürek, minimal ya da kısa kısa öykü denen türün saygın örnekleri bunu açıkça göstermektedir. Dünya edebiyatında da short story olarak geçen bu tür 20.yüzyılla birlikte adından daha da sık söz ettirmeyi başarmış ve modernizmle birlikte hayatın bir mecburiyeti gibi bir konuma gelmiştir hatta. Modern dünyanın karmaşası içinde yoğun ve daha katmanlı anlatılar yoluyla var olan durumları anlatmak, artık kendine alan bulmak ve yaratmak durumundadır. Ancak nedense bunu, sosyolojik bir mesele ya da bir duygu durumuna uygulamak kolayken ve sıkça da görülürken bir bilim kurgu metninde ya da ütopik ve distopik anlatılarda pek karşımıza çıkmaz. Fantastik metinler de öyledir mesela. Acaba bu tür metinler için çok daha uzun girizgahlara ihtiyaç duyduğumuzdan mı ileri gelir bu? Elbette bunun da hem dünya edebiyatında hem de yerli edebiyatta istisnaları var. Geçtiğimiz günlerde çıkan bir öykü kitabının içindeki kısacık öyküler bunları düşünmeme sebep oldu.
Meltem Dağcı’nın Dünyanın Öteki Yüzü adlı kitabından bahsediyorum. İthaki Yayınları’ndan çıkan bu öykülerin geneli için bilim kurgu ya da ütopik/distopik tarzda denebilir. Kendisini öyküleri, yazıları hatta yaptığı söyleşiler ile çeşitli dergiler ve internet sitelerinden tanıdığınız Meltem Dağcı’nın ilk kitabı bu. İçinde aynı minvalde yazılmış toplam on iki kısa öykü yer alıyor. Kitap adını herhangi bir öyküden değil de öykülerin genelinin durduğu yerden alıyor. Ya dünyanın bildiğimiz, gördüğümüzün dışında bir başka yüzü de varsa? Evet, bu öykü kitabında var.
İnceleme yazısının devamını okumak için; https://www.literaedebiyat.com/post/dunyanin-oteki-yuzu-meltem-dagci-inceleme
arıkovanınaçomaksokankız 