Sırkıran

Çok beğendiğim öykü kitabından satır araları ;

Aslında yatakta yatıyorum ama hiç de yatak gibi değil, dümdüz bir arazi. Hayır, rüya değil bu. Ne o zaman? İtiraf etmekten kaçındığım kaygı, ölüm kaygısı mı uyanık tutan beni? Ölüyorum, ama yalnız ölmüyorum. En fazla da tekrarlar ve katlanmalar öldürüyor beni. Büküle büküle uzadı, uzadıkça da inceldi yaşam ipi.

Syf 49

Hayvanlara da gülümserim, hiçbir karşılık almayacağımı bile bile. Kime gülümsersem gülümseyeyim, karşılık beklemiyorum zaten. Gülümseyecek o kadar çok şey var ki etrafta. İlla ki neşeli veya belli bir ruh hali içinde olmam gerekmiyor gülümsemek için. Gülümsemek planladığım bir şey değil, kendiliğinden oluyor. Herkese gülümseyebilirim – askerler ve polisler hariç- onlar gülümsemese de.

syf 40